آشنایی با بیماری ایدز و علائم ایدز (HIV)

علائم و نشانه های ایدز – مرحله ی اول

عفونت HIV سه مرحله دارد. مرحله ی اول که به آن عفونت حاد و یا بالا رونده گفته می شود معمولا در عرض دو تا شش هفته بعد ابتلإ به بیماری اتفاق می افتد. این مرحله زمانیست که بدن برای مقابله با HIV وارد عمل می شود. علائم این مرحله مشابه علادم سایر بیماری های ویروسی و قابل مقایسه با کسانیست که به انفولانزا دچار می شوند. علایم ممکن است یک یا دو هفته طول بکشد و   بعد از آن کم شود و در نهایت به صورت کامل از بین برود و بیماری وارد مرحله ی پنهان یا بدون علامت خود شود.

علائم اولیه ی عفونت حاد HIV ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سر درد
• اسهال
• تهوع و استفراغ
• خستگی
• درد عضلانی
• گلو درد
• لکه های قرمز که خارش ندارند و معمولا در نیم تنه ظاهر می شوند.
• تب

در مورد بیماری عفونت HIV به پزشک مراجعه کنید در صورتی که:

تصور می کنید که در معرض آلودگی به این ویروس قرار گرفته اید. علم امروز پزشکی می تواند از پیشرفت بیماری HIV در بدن جلوگیری کنند، البته به شرطی که بلافاصله در مرحله ی عفونت اولیه اقدامات لازم انجام شود. کارکنان مراکز بهداشتی، پلیس ها و آتشنشان ها (در آمریکا) که ممکن است در معرض خون آلوده قرار گیرند معمولا برای محافظت از خود از داروهای ضد HIV استفاده می کنند. این دارو ها باید در همان ساعت ها و یا روز های اولیه ی در معرض قرار گرفتن، مصرف شوند.

شما ممکن است به انجام آزمایش های بسیار دقیق برای مشخص کردن آنتی ژن HIV ،که یک پروتئین است که بلافاصله بعد از ابتلا توسط ویروس تولید می شود، و همچنین آنتی بادی های HIV مجبور شوید. (معمولا آزمایش های HIV به این سرعت، به جواب درست نمی رسند و نمی توانند تشخیص داده شوند و فقط می توانند آنتی بادی ها را تشخیص دهند.) ممکن است برای شما دارو های ضد HIV تجویز شود که باید برای مدت معینی مصرف می‌شوند. ممکن است این دارو ها عوارض جانبی ناخوشایندی را ایجاد کنند اما امکان دارد که همین داروها جلوی آلوده شدن شما به این ویروس را بگیرند.

بسیاری از مردم نمی دانند که به HIV مبتلا شده اند، اما چند هفته بعد ممکن است علائم بالا رونده را تجربه کنند. این علائم نشان دهنده ی مقابله ی بدن در مقابل ویروس HIV ست.

مرحله ی بدون علائم ویروس HIV – مرحله ی دوم

بعد از مرحله ی اول، سیستم ایمنی مقابله ی خود را با ویروس متوقف میکند و علائم نیز از بین می روند. عفونت HIV وارد مرحله ی دوم خود می شود که می‌تواند بسیار طولانی و بدون هیچ نشانه و علائمی باشد. به همین دلیل به این مرحله، مرحله ی بدون علائم گفته می شود. این مرحله، مرحله ایست که مبتلایان نمیدانند که به این بیماری مبتلا هستند و ویروس را به دیگران منتقل میکنند. ممکن است این مرحله 10 سال و یا بیشتر طول بکشد.

در این مرحله HIV به آرامی سلول های CD4 T را از بین میبرد و سیستم ایمنی بدن را تخریب می کند. آزمایش خون در این مرحله می تواند کاهش تعداد این سلول ها را در خون نشان بدهد. این تعداد به صورت پیوسته کمتر میشود و بیمار را در مقابل بیماری ها آسیب پذیر میکند و بیمار در معرض خطر ابتلا به بیماری ایدز قرار میگیرد.

عفونت HIV و ایدز – مرحله ی سوم

ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی) مرحله ی پیشرفته ای از عفونت HIV ست. هنگامی که تعداد سلول های CD4 T از 200 کمتر شدند، فرد مبتلا به بیماری ایدز شناخته می شود. بعضی از مبتلایان به HIV در صورتی که مبتلا به بعضی از بیماری های تعریف شده‌ی ایدز مانند سارکوم کاپوزی (نوعی سرطان پوست) و یا پنومونی ناشی از پنوموسیستیس (بیماری ریوی) مبتلا به ایدز تشخیص داده می شوند.

خوشبختانه داروهای ترکیبی استفاده شده در درمان HIV می تواند به بازسازی سیستم ایمنی بدن کمک کند. این داروها ممکن است گران قیمت باشند و عوارض جانبی ای نیز داشته باشند، اما نباید به هیچ عنوان بدون مشورت با پزشک مصرف آنها متوقف شود. کسانی که تعداد سلول های CD4 T کمی دارند باید همواره دارو مصرف کنند تا از ابتلا به عفونت ای فرصت طلب جلوگیری کنند. این دارو های پیشگیرانه باید تا زمانی که تعداد این سلول ها زیاد می شوند و به تعداد مناسب می رسند توسط بیمار مصرف شوند.

بعضی از مردم تا زمانی که با یکی از علائم ذکر شده در پایین مواجه نشوند از بیماری خود آگاه نخواهند شد:

• احساس خستگی مداوم
• غدد لنفاوی متورم در گردن یا کشاله ران
• تب به مدت بیش از 10 روز
• تعرق شبانه
• کاهش وزن بدون دلیل
• لکه های متمایل به ارغوانی روی پوست که از بین نمی روند
• تنگی نفس
• اسهال طولانی مدت و شدید
• عفونت قارچی در دهان، گلو، یا مهبل (واژن)
• کبودی هایی که به آسانی ایجاد می شوند و خونریزی های بدون توضیح

در صورت مشاهده ی هر کدام از موارد بالا بلافاصله به پزشک مراجعه فرمایید زیرا این موارد از علائم اصلی ابتلا به HIV می باشند.