تومور طناب‌ نخاعی‌ - spinal cord tumor

تومور طناب نخاعی عبارت است از رشدی غیرطبیعی که طناب نخاعی با ریشه‌های عصبی آن را تحت فشار قرار می‌دهد. این رشد ممکن است خوش‌خیم یا بدخیم باشد ولی یک تومور غیر بدخیم در صورتی که به طور مناسبی درمان نشود، ممکن است به اندازه یک تومور بدخیم، ناتوان‌کننده باشد.

علل بیماری

تومورهایی که از خود طناب نخاعی منشأ می‌گیرند (تومورهای اولیه) به ویژه در کودکان و افراد مسن، نادر هستند و علت آن‌ها ناشناخته است.
تومور طناب نخاعی معمولاً ناشی از سرطانی است که از بخشی دیگر از بدن، مثل ریه، پستان، لوله گوارش، پروستات، کلیه، تیرویید یا دستگاه لنفاوی گسترش یافته است.

عوامل خطرساز

سرطان در هر قسمتی از بدن که در بالا ذکر شد.

پیشگیری

از آنجا که تومورهای طناب نخاعی بیشتر از گسترش سرطان ناشی می‌شوند، مراقب علایم اولیه سرطان در سایر اعضا باشید. 
سیگار نکشید. 
برای کاهش احتمال سرطان دستگاه گوارش یک رژیم غذایی پرفیبر میل کنید. 
مراقبت بزرگی غده تیرویید باشید. 
در مورد مردان بالای 45 سال‌، همراه با معاینه فیزیکی سالانه‌، معاینه پروستات را نیز درخواست کنید. 
در مورد زنان‌، معاینه پستان توسط خود شخص را انجام دهید.

درمان

آزمون‌های تشخیصی می‌توانند شامل بررسی‌های آزمایشگاهی خون و مایع نخاعی‌، رادیوگرافی ستون فقرات‌، بیوپسی (برداشتن مقدار کمی از بافت یا مایع برای برررسی آزمایشگاهی که به تشخیص 0کمک کند)، ام‌.آر.آی یا سی‌تی‌اسکن‌، اسکن رادیونوکلئید استخوان و میلوگرام (یک رادیوگرافی ویژه از مجرای نخاع و طناب نخاعی که مستلزم سوراخ کردن نخاع و تزریق یک ماده حاجب قابل مشاهده در فیلم‌های رادیوگرافی است‌) باشند. 
درمان به نتایج همه بررسی‌های تشخیصی بستگی دارد و ممکن است شامل جراحی برای برداشت تومورها و استخوان اطراف که طناب نخاعی را تحت فشار قرار می‌دهند، پرتودرمانی و شیمی‌درمانی باشد.

رژیم غذایی

از یک رژیم غذایی طبیعی و کاملاً متعادل استفاده کنید. ویتامین و مکمل‌های معدنی تنها در صورتی لازم هستند که شواهد کمبود آن‌ها را داشته باشید یا نتوانید به طور طبیعی بخورید.

فعالیت درزمان ابتلا به بیماری

سطح فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری به وضعیت فیزیکی شما بستگی دارد. در حدی که انرژی و توانایی حرکتی شما اجازه می‌دهد، فعال باشید.

درچه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود

اگر شما یا اعضای خانواده‌تان هر یک از علایم تومور طناب نخاعی را داشته باشید.

عواقب موردانتظار

موفقیت درمان وابسته به نوع، اندازه و محل رشد تومور است.
جراحی برای برداشتن استخوان اطراف طناب می‌تواند فشار وارد بر اعصاب نخاعی و مسیرهای عصبی را برطرف کند. این عمل معمولاً درد و سایر علائم را سریعاً تسکین می‌دهد ولی ممکن است به کارکردهای حرکتی آسیب بزند. فیزیوتراپی و نوتوانی ممکن است کارکرد از دست رفته را برگرداند.

عوارض احتمالی

فلج کامل ناشی از انسداد عروق خونی تغذیه کننده سلول‌های طناب نخاعی.