خود ارضایی در کودکان

در دوره نوپایی، بچه‌ها همزمان با رشد عمومی و آشنایی بیشتر با محیط اطراف به کشف نقاط مختلف بدن خود پرداخته و در می‌یابند که لمس بعضی از نقاط بدن با لذت همراه است. خود ارضایی در کودکان چیزی بیش از کنجکاوی در مورد اندامهای جنسی است وممکن است کودک یکبار در هفته و یا گاهی حتی تا چندین بار در روز به آن بپردازد.

کودک با تکرار این رفتار و تحریک اندام تناسلی خود به احساسات لذت بخشی دست خواهد یافت. حرکاتی مانند خوابیدن روی شکم و مالیدن خود به زمین یا عروسک و سایر اشیا (به ویژه دختر بچه‌ها) بسیار معمول است و ممکن است کودک در دوره های استرس و خستگی به آن بپردازد و یا با دست، اقدام به تحریک اندام جنسی خود نماید.

خودارضایی در سنین دو تا سه سالگی شایع‌تر است و در میان دختران بیش از پسران دیده می‌شود. معمولاً به صورت ناگهانی آغاز می‌شود و والدین، پسر بچه‌ها را در حالت کشیدن آلت و دختر بچه‌ها را در حال مالیدن ناحیه تناسلی غافلگیر می‌کنند. کودک ممکن است گر گرفته وعرق کرده به نظر برسد و در حال خر خر کردن باشد و یا تنفس نامنظمی داشته باشد. ویا در یک وضعیت خاص مثل خم شدن روی چیز خاصی و یا مالیدن خود روی اشیا و یا عروسک غافلگیر شود و یا در حالت چمباتمه نشسته باشد.

ممکن است بیمار به نظر برسد و یا حالت‌های عصبی شبیه به تشنج را از خود نشان دهد. این رفتار ممکن است تا زمانی که کودک از استرس رهایی بیابد، ادامه یابد اما معمولا کاملاً برطرف نمی‌شود؛ و بعضی از کودکان این رفتار را تا ۶-۵ سالگی در خلوت خود ادامه می‌دهند؛ و ممکن است در زمان بلوغ با افزایش هورمونهای جنسی شدت پیدا کند.

مادری که کودکش را در این وضعیت غافلگیر می‌کند باید از رفتارهای ترساننده و خشن پرهیز کند. البته تشخیص سایر علل تحریک پذیری دستگاه تناسلی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. وجود کهیر و یا ترشحات بد بو در ناحیه تناسلی از مواردی است که باید در نظر گرفته شود؛ و یا سایر علل منجر به تحریک پذیری این عضو، که می‌تواند از بروز عفونت‌های ادراری دختران تا بعضی از عفونت‌های قارچی (مثلا کاندیدا) متفاوت باشد.

خود ارضایی در کودکان عصبی و گوشه گیر نیز بسیار مشاهده می‌شود. سؤالات بسیاری در مورد علل این رفتار کودکان همچنان بی پاسخ مانده‌اند ولی مسلم آن است که این پدیده در این سنین به نظر بی ضرر می‌رسد. (و برخلاف عقیده عوام باعث کور و یا دیوانه شدن بچه در آینده نخواهد شد).والدین این رفتار را باید به عنوان بخشی از مراحل رشد و نموی کودک بپذیرند و با آن به صورت طبیعی برخورد کنند.

زمینه های فرهنگی و مذهبی خانواده نیز باید در نظر گرفته شود. کسب تاریخچه ای در مورد زمان و محل خود ارضایی و نحوه پاسخگویی والدین به این رفتار کودک مفید می‌باشد. والدین باید از رفتارهای ترساننده و خشن منع شوند زیرا ممکن است کودک را به سایر رفتارهای مضر وادار کند.

نیازی نیست که مادر هر وقت می‌بیند بچه دست‌هایش را به سمت ناحیه تناسلی می‌برد، دست‌های او را چک کند و مثلاً بگوید: دستهاتو به یار بالا ببینم؛ و یا او را از دمر خوابیدن و خوابیدن روی شکم منع کند. بلکه پرت کردن حواس کودک از این رفتار و مشغول کردن او به کارهایی که دست‌هایش را مشغول نگه می‌دارد، توصیه می‌شود. کودک باید بفهمد که این رفتار جامعه پسند نبوده و نباید آن را تکرار کند. این ادراک باید در محیطی آرام و بدون ترس ایجاد شود.

همچنین چون خستگی و تنهایی و بی توجهی علت شایعی برای این رفتار در کودک است مادر می‌تواند وقت بیشتری برای او گذاشته و او را بیشتر در آغوش بگیرد. با این حال این رفتار نیز نباید جنبه تشویق پیدا کند. زیرا کودک ممکن است برای جلب توجه و محبت مادر شروع به آغاز این رفتار نماید.
اگر همچنان این رفتار کودک ادامه پیدا کرد مادر باید ناحیه تناسلی کودک را برای بررسی موارد غیر طبیعی مورد معاینه قرار بدهد. اگر مورد خاصی دیده نشد، می‌تواند به پزشک مراجعه کند چون ممکن است مواردی مانند سوءاستفاده جنسی دلیل ادامه رفتار کودک باشد. با این حال در اغلب موارد علت خاصی برای این پدیده یافت نمی‌شود.

در موارد زیر مشورت پزشکی ضروری است:
کودک به خود ارضایی در مکان‌های عمومی ادامه بدهد.
مادر فکر می‌کند کودک این رفتار را از فردی دیگر آموخته است.
کودک سعی کند دیگران را تحریک کند.
تکرار رفتار و طول کشیدن تا ۶-۵ سالگی.